ادامه هفت نکته توافق ژنو

شرمن: ما به ایران گفته‌ایم که همچنان به اجرای تمام تحریم‌های موجود ادامه خواهیم داد و گفته‌ایم که این توافق نامه تنها به تحریم‌های هسته‌ای جدید در قالب آن‌چه که ما، اتحادیه اروپا و شورای امنیت سازمان ملل متحد، چشم پوشی خواهیم کرد اشاره می‌کند.

SHERMAN: We have said to Iran that we will continue to enforce all of our existing sanctions and we have said that this agreement pertains only to new nuclear-related sanctions in terms of what we، the European Union and the U. N. Security Council will forego.

 

جان کری نیز در 19 آذرماه 1392 (10 دسامبر 2013) در کمیسیون روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا با ادبیات مشابهی به بیان این موضوع می‌پردازد.

کری: ما 1+5 را متحد کرده‌ایم. روسیه، چین، ایالات متحده، فرانسه، آلمان و بریتانیا همه با این تضمین متحد شده‌اند که تحریم‌ها را لغو نخواهیم کرد و بر اعمال آن‌ها تمرکز خواهیم کرد. در حال حاضر، همه تحریم‌ها علیه ایران، باقی خواهند ماند. به علاوه، به خاطر سابقه بسیار منفی آن‌ها در حوزه حقوق بشر، حمایتشان از تروریسم که به آن اشاره کردید و فعالیتهایی که برای بی‌ثبات کردن مناطقی مثل سوریه انجام می‌دهند، تمام این تحریم‌ها در جای خود باقی می‌ماند. این تحریم‌ها هیچ ربطی به موضوع هسته‌ای ندارند. این تحریم‌ها به خاطر دلایل موجود وضع شده است و ما آن‌ها را برنمی‌داریم.

KERRY: because we have a united P5 Plus One. Russia، China، the United States، France، Germany and Great Britain are all united in this assurance that we will not undo the sanctions and that we will stay focused on their enforcement. Now، all the sanctions on Iran، further، on its abysmal human rights record، over its support for terrorism which you «ve mentions and over its destabilizing activities in places like Syria، those sanctions will all remain in effect. They have nothing to do with the nuclear. They» re there for the reasons they «re there، and we» re not taking them off.

 

کری در ادامه در رابطه با موضوع ضعیف شدن تحریم‌ها در شش ماه آینده که توسط یکی از نمایندگان حاضر در کمیسیون مطرح شده بود این‌چنین می‌گوید:

 

کری: خانم رئیس، با توجه به نظر شما در باره ناقوس مرگ تحریم‌ها، با کمال احترام باید مخالفت کنم و در شش ماه، جهان پی خواهد برد که حق با شما است یا من درست می‌گویم. یا شما اشتباه می‌کنید یا من. و ما همه خواهیم فهمید. من با شما موافق نیستم. اعتقاد ندارم این مسئله، ناقوس مرگ تحریم‌ها باشد زیرا تمام همکاران ما متحد هستند و ابزارهای زیادی در اختیار داریم.

 

ما هستیم که دسترسی به سیستم مالی ایالات متحده را کنترل می‌کنیم که تقریبا شرط ضروری برای هر معامله مالی در جهان است. ما توانایی بالایی در نفوذ و تاثیر بر مردم داریم. و همانطور که قبلا هم به شما گفتم، می‌خواهیم کاملا روی این موضوع متمرکز شویم. بنابراین به تواناییمان برای ادامه کار کاملا مطمئن هستم.

 

علاوه بر این، بیشتر شرکت‌ها می‌دانند که تحریم‌ها همچنان برقرار هستند و اینکه مامی-خواهیم این کار را ادامه دهیم. شرایط موجود، تردید زیادی برای این شرکت‌ها ایجاد کرده است. اگر شرکت‌ها فکر کنند در پنج ماه یا چهار ماه قراردادشان با ایران بی‌اعتبار خواهد شد به خاطر این‌که قرار است تحریم‌ها بیشتر شود یا ممکن است وارد جنگ شوید تعداد بسیار کمی از این شرکت‌ها تصمیم می‌گیرند از تحریم خارج شوند و با ایران قرارداد ببندند. موضوع قراردادهای جدید منتفی خواهد بود. عقل این‌طور حکم می‌-کند. آن‌ها قبل از امضای هر قرارداد بلند مدتی، اطمینان بیشتری می‌خواهند. و این‌ها قراردادهای بلند مدت است، قراردادهای نفتی و مانند آن.

 

KERRY: With respect to your opening comment، Madam Chairwoman، regarding the death knell of the sanctions، we just have to respectfully disagree and in six months the world will know whether you «re right or I» m right. Or whether you «re wrong or I» m wrong. And we «re gonna know.

 

 I don» t agree with you. I do not believe it is the death knell of the sanctions because all of our partners are united and we have enormous tools at our disposal.

 

 We are the ones who control access to the financial system of the United States، which is sine qua non for almost any financial transaction in the world. We have huge ability to leverage and to have an impact on people. And as I said to you earlier، we are going to be all over this. So I have great confidence in our ability to go forward.

 

 Moreover، most -- most companies know that the sanctions are still in place and that we «re going to be doing this. The visibility that has been given creates great uncertainty for them. Very few companies are going to go out and try and actually cut a contract with Iran if they think in five months or four months، that contract is going to be null and void because the sanctions are going to be ratcheted up or you might be at war. It» s just not going to happen. Common sense tells you that. They want more certainty before they sign any long-term contracts. And those are long-term contracts، oil contracts and such.

 

گفتنی است در عمل، برای لغو تحریم‌های نفتی و بانکی در کنار تمکین به نظرات مقامات امریکایی در حوزه حقوق بشر و تروریسم، در ‌‌نهایت باید اکثریت اعضای کنگره قانون دیگری را تصویب کنند که قانون تحریم‌ها را نقض کند. که البته تحقق این فرآیند با توجه به نفوذ لابی اسرائیل در کنگره بسیار مشکل به نظر می‌رسد. بر اساس ساختار سیاسی حاکم در آمریکا، رئیس جمهور نمی‌تواند قوانین موجود را نقض و یا از اجرای آن سر باز زند.

 

2. نکته منفی دوم این توافق نامه، مشروط شدن حق غنی‌سازی ایران به نظر موافق امریکا است. به این نکته در پاراگراف چهارم صفحه آخر اشاره شده است با این مضمون که این توافق نامه باید «متضمن یک برنامه غنی‌سازی باشد که توسط طرفین تعریف می‌شود.» این جمله به روشنی بیان می‌کند که هر یک از طرفین می‌توانند تعریف خاص خود را داشته باشند، به عبارت دیگر تحقق غنی‌سازی، مشروط به تأمین نظر مثبت طرف مقابل است.

 

جان کری نیز به این نکته در جلسه استماع کمیسیون روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا در تاریخ 19 آذر 1392 (10 دسامبر 2013) اشاره کرده است.

 

کری: علاوه بر این، توافق‌نامه در مورد ظرفیت غنی‌سازی در آینده، دست کم چهار بار تصریح می‌کند که باید «با توافق طرفین» باشد - سه یا چهار بار در آن پاراگراف این نکته بیان شده است. باید در مورد غنی‌سازی توافق شود. اگر ما موافقت نکنیم، این غنی-سازی انجام نمی‌شود.

 

آقای رئیس، غنی‌سازی به توافق نهایی بستگی دارد. نه، موضوع غنی‌سازی قطعی نیست. اگر به توافق‌نامه نگاه کنید - من برایتان از روی توافق‌نامه می‌خوانم، آخرین پاراگراف می‌گوید «مستلزم یک برنامه غنی‌سازی با توافق طرفین با پارامترهای مورد توافق دو طرف، مطابق با نیازهای عملی است.» این مفهوم بسیار مهم است. باید به چیزهایی که عملا نیاز است مربوط باشد که ممکن است آن‌ها دلیلی برایش بیاورند و استدلال کنند که به آن نیاز دارند، مثل تحقیقات پزشکی و یا چیزهایی شبیه این. اما این امر می‌تواند بسیار محدود باشد. سپس در توافق‌نامه آمده است «با محدودیت‌های توافق شده درباره حوزه و سطح فعالیت‌های غنی‌سازی، و ظرفیت و جایی که انجام می‌شود و ذخایر اورانیوم غنی شده برای یک دوره که باید درباره آن توافق شود.» بنابراین در متن یک، دو، سه، چهار مرتبه «توافق طرفین» یا «با توافق درباره آن» وجود دارد.

 

KERRY: In addition، where it does talk about the potential of enrichment in the future، it says «mutually agreed upon» at least four times -- three or four times in that paragraph. It has to be agreed. We don «t agree، it doesn» t happen.

 

It depends، Mr. Chairman، on the final agreement. It is not locked in، no. If you go to the agreement -- I «ll read you from the agreement، the last paragraph says that it «would involve a mutually defined enrichment program with mutually agreed parameters، consistent with practical needs.» That» s a very important concept. It has to relate to whatever it is practically that they might have a reason for arguing they need it for، like medical research or whatever it is. But that would be very limited. It then says «with agreed limits on scope and level of enrichment activities and capacity and where it «s carried out and stocks of enriched uranium for a period to be agreed upon.» So I» ve got one، two، three، four «mutually agreed» or «agreed upons.»

 

گفتنی است از ابتدای برنامه هسته‌ای ایران، طرف غربی مدعی بوده است که با وجود نفت و گاز فراوان، غنی‌سازی در راستای نیازهای واقعی ایران نیست. کری در بخش دیگری از این جلسه استماع، نیازهای عملی را این‌گونه تعریف می‌کند:

 

 کری: نیازهای عملی چیست؟ شاید کمی تحقیقات در حوزه پزشکی. یا تأمین سوخت کافی در برنامه تولید برق مورد توافق که ممکن است در کنسرسیومی با افراد دیگری انجام شود، افرادی که کاملا به عملکرد و نتایج آن اشراف دارند.

 

 خیلی خوب و راحت است که این‌جا بنشینیم و از لحاظ نظری بگوییم «تحریم‌ها را بیشتر کنید تا آن‌ها را به جایی ببرید که خرد شوند.» اما می‌دانید موضوع چیست؟ روسیه و چین برای این کار همراه شما نخواهند بود. و در ‌‌نهایت، اروپایی‌ها هم ممکن است همراه‌تان نباشند چون وقتی تحریم‌ها را بیشتر کنید و آن‌ها فکر کنند بر اساس خواسته‌شان که گسترش دیپلماسی است، این کار غیرمعقولی است، آن‌ها را هم از دست خواهید داد. و حدس بزنید چه کار کرده‌اید؟ در واقع تحریم‌ها را برداشته‌اید نه این‌که تقویتشان کرده باشید.

 KERRY: What are the practical needs؟ To have some medical research maybe. To feed enough fuel into a legitimate power program which may be done in consortium with other people with intrusive knowledge of what «s going on as a result.

 

 It» s all well and good to sit here and theoretically say «ratchet up the sanctions and you «ll drive them into a place where they» ll crush.» But you know what؟ The Russians and the Chinese won «t be with you doing that. And ultimately، the Europeans might not be either because، as you ratchet them up and they think it» s unreasonable based on their willingness to explore the diplomacy، you lose them، too. And then guess what you «ve done؟ You» ve actually undone the sanctions، not reinforced them.