دغدغه های امام خامنه ای درباره راهیان نور

تحریف حقایق جنگ هم از آسیب هایی است که در اثر کم توجهی و بی توجهی متولیان فرهنگی می تواند متوجه این موضوع بسیار مهم شود. ممکن است عده ای خواسته و ناخواسته قدم در مسیر تحریف حقایق بگذارند و آنها را وارونه نشان دهند.

پایان دوران دفاع مقدس، آغاز فصل جدیدی از انقلاب اسلامی بود که ملت بزرگ ایران پس از هشت سال حماسه و مجاهدت در راه پاسداری از کیان ایران اسلامی، سرفراز و استوار در آن گام می نهاد. سرمایه عظیم دفاع مقدس، گنجینه ای بود که می توانست در ادامه راه در عرصه های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. در کنار کارهای زیادی که می بایست برای حفظ و نشر فرهنگ دفاع مقدس صورت گیرد، موضوع بازدید از یادمان های جنگ در مناطق عملیاتی و به عبارتی زیارت قدمگاه شهیدان از همان سال های اولیه پایان جنگ بصورت خودجوش آغاز شد. این حرکت فرهنگی پس از گذشت حدود یک دهه از پایان دفاع مقدس، با عنوان «راهیان نور» دارای ساختار و سازمان در مجموعه های متولی دفاع مقدس شد و بیش از پیش در بین قشرهای مختلف مردم، جای خود را باز کرد تا جایی که در حال حاضر سالانه میلیون ها نفر در قالب ها و شکل های مختلف از مناطق عملیاتی جنوب، غرب و شمالغرب بازدید می کنند.

این موضوع یعنی راهیان نور که هر ساله در ایام نوروز به اوج خود می رسد، همواره مورد عنایت رهبر فرزانه انقلاب اسلامی بوده و هست به اندازه ای که در ایام نوروز بعضی از سال ها ایشان در یک منطقه یادمانی حضور پیدا می کنند. مقام معظم رهبری این حرکت را یک ابتکار انقلابی و الهی می دانند و بر تداوم آن تاکید می کنند. در دیداری که معظم له در آخرین روزهای سال92 با دست اندرکاران راهیان نور داشتند به نکات مهمی اشاره کردند که دو مورد از آنها عبارتند از؛

1- دفاع مقدس تابلویی عظیم: رهبر معظم انقلاب دفاع مقدس را تابلویی بزرگ و یک نقاشی برجسته و پرشکوه معرفی می کنند که یک نمای دور دارد که نشان عظمت و زیبایی آن است و یک نمای نزدیک که در این حالت اجزا و ذره های تشکیل دهنده این تابلو باید مورد توجه و دقت قرار گیرند. اجزا این کل را می توان از فرماندهان و رزمندگان گرفته تا عملیات ها و مناطق جنگی و از شهدا تا جانیازان و آزادگان و ... جستجو کرد. مناطق عملیاتی دفاع مقدس دریای بیکرانی از مفاهیم ارزشی این حادثه بزرگ را با خود دارند.

2- حادثه ای در خور شناخته شدن و شناساندن: یک واقعه هرچند بزرگ و دارای ظرفیت و قابلیت باشد، مادامی که در درست شناخته نشود و در راستای نشر صحیح آن اقدامی صورت نگیرد، هیچ تاثیری در جامعه بیرونی نخواهد داشت. امروز به یمن گسترش روز به روز فضای رسانه ای در عرصه های گوناگون، امکان بهره گیری از این استعدادها و ظرفیت ه?? هم بوجود آمده است. انتشار صرف و بعضا کلیشه ای مطالب و موضوعات مربوط به این حوزه به معنی تحقق موضوع مورد تاکید رهبرمعظم انقلاب یعنی شناساندن نیست. راهیان نور بستر مناسبی است برای معرفی ابعاد گوناگون دفاع مقدس است.

اما رهبر معظم انقلاب یک نگرانی هم در این خصوص دارند و معتقدند که حوادث بزرگ دستخوش دو تهدید اساسی هستند؛ 

1- فراموشی: دشمنان انقلاب اسلامی که تحمل دیدن افتخارات ملت ایران را ندارند از هر شیوه ای برای کمرنگ کردن موضوع دفاع مقدس استفاده می کنند. فراموش کردن دوران پرشکوه دفاع مقدس و آثار و نتایج آن که کارنامه درخشان ایستادگی و پیروزی ملت ماست، مورد توجه دشمنان است، پس در داخل کشور هم اصحاب رسانه و هم اهالی فرهنگ و هنر باید برای حفظ و نشر آثار دفاع مقدس تلاش کنند و با خلق آثار خوب نسل های بعدی را هم با مفاهیم دفاع مقدس آشنا کنند.

2- تحریف: تحریف حقایق جنگ هم از آسیب هایی است در اثر کم توجهی و بی توجهی متولیان فرهنگی می تواند متوجه این موضوع بسیار مهم شود. ممکن است عده ای خواسته و ناخواسته قدم در مسیر تحریف حقایق بگذارند و آنها را وارونه نشان دهند. تغییر ماهیت یک پدیده در دراز مدت اثرگذاری آن را کاهش داده و یا ممکن است آن را بی اثر کند. فلذا توجه به مقوله تحریف هم بسیار حائز اهمیت است. تولید آثار هنری فاخر، تولیدات مکتوب در عرصه های گوناگون، تربیت و آموزش راویان و مبلغان برای تبیین صحیح وقایع دفاع مقدس از راههای جلوگیری از تحریف دفاع مقدس است.

جلوگیری از این تهدیدات هم می تواند در بستر راهیان نور مهیا شود. چرا که امروز راهیان نور میعادگاهی است برای آشنایی نسل های جدید با نسلی که برای دفاع از تمامیت میهنش از جان خود هم گذشت. امید که در پرتو رهنمودهای رهبرمعظم انقلاب از این فرصت بزرگ بهترین بهره را ببریم.

شاید همگان فکر کنند اداره کشورهای جهان توسط رئیس جمهور، وزرا، مجلس و دیگر ارگان‌های هر کشور صورت می‌پذیرد اما باید بدانیم نهادهایی ناشناخته‌ای وجود دارند که نقش اصلی را در راهبری آمریکا و دیگر کشورهای جهان عهده دارند و این نهادها همان اندیشکده‌ها یا Think Tank هستند.

اندیشکده، اتاق فکر، اندیشگاه و فکرانباره واژه‌های مختلفی است که تاکنون در دایره واژگان زبان فارسی برای نهاد ناشناخته Think Tank مطرح شده است هر چند در میان این واژگان، اندیشکده نزدیک‌ترین قرابت مفهومی را به Think Tank دارد.

این واژه برای اولین بار توسط حسن عباسی، وارد زبان فارسی شد که مؤسس و رئیس مرکز بررسی‌های دکترینال، یکی از اندیشکده‌های شاخص و شناخته‌شده ایران و جهان اسلام است.

بعد از ‌قوای سه‌گانه مونتسکیو، یعنی قوای مقننه، مجریه و قضائیه، اندیشکده به عنوان قوه چهارم، در فضای حکومت‌داری مطرح است از این‌رو تبیین روند شکل‌گیری اندیشکده‌ها، سیر تکامل و تأثیرگذاری آن‌ها بر مناسبات جهانی بسیار حائز اهمیت است چرا که شناخت این نهادها و مراکز می‌تواند چرخه ناقص حکومت‌داری را در کشور کامل‌تر کرده و فرآیند طرح‌ریزی و تصمیم‌سازی را قبل از اجرا و لزوم پرداختن به مراحل پیشاقانون و دکترینال را قبل از قانون‌گذاری، نهادینه کند.

با این رویکرد، مجموعه مستند «سازندگان سلطه» تولید شده و در قسمت‌های کوتاه 15 دقیقه‌ای، 12 اندیشکده برتر و تاثیرگذار جهان را معرفی کرده و روند تاریخی شکل‌گیری و چرایی تشکیل آن‌ها را به مخاطبان معرفی می‌کند.

سری مستند «سازندگان سلطه»، شنبه‌ها ساعت 18:15 و تکرار آن روزهای دوشنبه و چهارشنبه در همان ساعت از شبکه خبر پخش می‌شود.

تحقیق، پژوهش، تولید و اجرای طرح این برنامه توسط گروه رصد استراتژیک و تهیه‌کنندگی سلیم غفوری انجام گرفته است.

در این مجموعه این اندیشکده‌ها مورد بررسی قرار گرفته‌اند:

1. انستیتو بروکینگز Brookings Institution

2. موسسه رند RAND Corporation

3. شورای روابط خارجی Council on Foreign Relations

4. بنیاد کارنِگی برای صلح جهانی Carnegie Endowment for International Peace

5. مرکز مطالعات استراتژیک و جهانی Center for Strategic and International Studies

6. انستیتو امریکن اینترپرایز (American Enterprise Institute for Public Policy Research) AEI

7. انستیتو جامعه باز Open Society Institute

8. انستیتو وودرو ویلسون Woodrow Wilson International Center for Scholars

9. بنیاد هریتج Heritage Foundation

10. انستیتو هودسون Hudson Institute

11. چتم هاوسChatham House  (AKA The Royal Institute of International Affairs)

12. عفو بین‌الملل Amnesty International

برای کسب اطلاعات تکمیلی درباره‌ی اندیشکده‌های مطرح شده در این مجموعه به وب‌سایت www.StrategicMonitoring.com  مراجعه و پیشنهادات و نظرات خود را به پست الکترونیکی thinktank@strategicmonitroing.com  ارسال نمایید.

من یک انقلابی ام ؛ از جناح فرهنگی مؤمن!

            در این چند ماهی که از عمر دولت تدبیر! و امید! می گذرد ، سوای از برخورد های امنیتی و چکشی با برخی منتقدین و یا آثار انتقادی نسبت به دولت که شاهد آن بودیم ، یک تلاش از سوی رئیس جمهور در تصویرسازی خاصی از منتقدان خود ، قابل تأمل و تأسف برانگیز است.

در این چند ماهی که از عمر دولت تدبیر! و امید! می گذرد ، سوای از برخورد های امنیتی و چکشی با برخی منتقدین و یا آثار انتقادی نسبت به دولت که شاهد آن بودیم ، یک تلاش از سوی رئیس جمهور در تصویرسازی خاصی از منتقدان خود ، قابل تأمل و تأسف برانگیز است.

به نظر میرسد رئیس جمهور محترم سعی دارد تصویری از منتقدان خود در ذهن مخاطبان و بخصوص حامیان خود شکل دهد که به کمک آن بتواند بجای پاسخ دادن به انتقاد ها ، با زیر سؤال بردن صاحبان این انتقاد ها ، حقانیت خود را ثابت کند.

در این تصویر سازی دو نما از منتقدین ارائه می شود.

اول اینکه جناب رئیس جمهور هر وقت می خواهد از منتقدان خود سخن بگوید ، چهره ی مبارک را در هم ریخته و با حالت تحقیرآمیز و موهنی ، سعی دارد با الفاظ خود منتقدان را جماعتی «معدود» و در اقلیت ، «بی سواد» ، «افراطی» و... جلوه دهد.

و دوم اینکه رئیس جمهور سعی میکند منتقدان خود را رقبای سیاسی و جناحی خود معرفی کند و حتی آنها کاسبان تحریم بشمارد که اکنون از رفع تحریم ها ناراضی اند و منتقد به دولت و نهایتاً در نتیجه ی این تعریف ها ، نقدها و مخالفت ها را در قالب دعواهای سیاسی و نه از جنس امر به معروف و نهی از منکر و از روی خیرخواهی تفسیر کند و در نتیجه با مغرض شمردن منتقدان خود ، نقد آنها را زیر سؤال ببرد.

تعبیر "یک عده کم سواد که از جای خاص تغذیه می شوند" و یا تعبیر جدید ایشان در "شناسنامه ی حزبی خواستن" از منتقدان را در همین قالب می توان تفسیر کرد.

    "ما از همه می‌خواهیم که با شناسنامه حرف بزنند و بگویند از کجا هستند و وابسته به کدام جناح هستند و با نام جناح خود سخن بگویند نه با نام ملت ایران." *

اما در واقع چهره ی واقعیِ کسانی که جناب رئیس جمهور این کاریکاتور را از آنها می کشد ، چیست؟!

این جمع معدودِ بی سوادِ افراطی که تحت لوای یک حزب سیاسی خاص بوده و از منابع خاصی تغذیه می شوند ، چه کسانی هستند ؟!

اگر بخواهیم برای این جماعت شناسنامه ای ارائه دهیم و جناحی مشخص کنیم ، باید نام آنها را چه بگذاریم و در کدام دسته قرارشان دهیم ؟!

وقتی از روی واقع بینی و نه با عینک بدبینانه ی رئیس جمهور به صحنه می نگریم ، بدنه اصلی منتقدان دولت را جوانانی می یابیم که بیش از آنکه شبیه به کاریکاتور ساخته ی رئیس جمهور باشند ، در دایره تعریف رهبر انقلاب از «جناح فرهنگی مؤمن» و «جوانان انقلابی» می گنجند.

    "اساس این ایستادگی، این حرکت و در نهایت ان‌شاءالله پیروزی، بر حفظ فرهنگ اسلامی و انقلابی است و تقویت جناح فرهنگی مؤمن، تقویت این نهالهایی که روییده است در عرصه‌ی فرهنگ..."*

جوانانی که معدود نیستند اما اساساً معدود بودن یا نبودن برایشان مهم نیست و اصالت ندارد ، در حد خودشان هم ، سواد و از آن مهم تر توان فهم مسائل روز را دارند و از هیچ جایی هم تغذیه نمی شوند.

سیاسی هستند و از آن سر در می آورند اما اهل حزب و باند و باند بازی سیاسی نیستند.اصلاً از اساس فرهنگی هستند و اگر به سیاست هم وارد می شوند هدفشان انجام کار فرهنگی در دنیای سیاست است.

با این تعریف می توان نام «جوان انقلابی» را در شناسنامه ی این جماعت نگاشت و جناجی را هم برای شان تعریف کرد تا شاید جناب رئیس جمهور هم با آنها بهتر آشنا شود و حرفشان را بشنود.«جناح فرهنگی مؤمن»!

    "واقعاً باید قدر جوانان مؤمن و انقلابی را همه بدانند، همه؛ این جوانان مؤمن و انقلابی‌اند که روز خطر سینه سپر میکنند، هشت سال جنگ تحمیلی میروند توی میدان؛ اینها هستند. افرادی که نسبت به این جوانها با چشم بدبینی نگاه میکنند یا مردم را بدبین میکنند، خدمت نمیکنند به کشور؛ به استقلال کشور، به پیشرفت کشور، به انقلاب اسلامی خدمت نمیکنند. این جوانها را باید حفظ کرد، باید از اینها قدردانی کرد، امروز هم بحمدالله کم نیستند و زیادند. [نباید] با عناوین گوناگونی بخواهیم این جوانهای مؤمن را طَرد کنیم و منزوی کنیم؛ که البته منزوی هم نمیشوند؛ آن جوانهای مؤمنِ پرانگیزه، با این حرفها منزوی نمیشوند اینها؛ لکن خب، ما باید قدر اینها را بدانیم." *