من یک انقلابی ام ؛ از جناح فرهنگی مؤمن!

            در این چند ماهی که از عمر دولت تدبیر! و امید! می گذرد ، سوای از برخورد های امنیتی و چکشی با برخی منتقدین و یا آثار انتقادی نسبت به دولت که شاهد آن بودیم ، یک تلاش از سوی رئیس جمهور در تصویرسازی خاصی از منتقدان خود ، قابل تأمل و تأسف برانگیز است.

در این چند ماهی که از عمر دولت تدبیر! و امید! می گذرد ، سوای از برخورد های امنیتی و چکشی با برخی منتقدین و یا آثار انتقادی نسبت به دولت که شاهد آن بودیم ، یک تلاش از سوی رئیس جمهور در تصویرسازی خاصی از منتقدان خود ، قابل تأمل و تأسف برانگیز است.

به نظر میرسد رئیس جمهور محترم سعی دارد تصویری از منتقدان خود در ذهن مخاطبان و بخصوص حامیان خود شکل دهد که به کمک آن بتواند بجای پاسخ دادن به انتقاد ها ، با زیر سؤال بردن صاحبان این انتقاد ها ، حقانیت خود را ثابت کند.

در این تصویر سازی دو نما از منتقدین ارائه می شود.

اول اینکه جناب رئیس جمهور هر وقت می خواهد از منتقدان خود سخن بگوید ، چهره ی مبارک را در هم ریخته و با حالت تحقیرآمیز و موهنی ، سعی دارد با الفاظ خود منتقدان را جماعتی «معدود» و در اقلیت ، «بی سواد» ، «افراطی» و... جلوه دهد.

و دوم اینکه رئیس جمهور سعی میکند منتقدان خود را رقبای سیاسی و جناحی خود معرفی کند و حتی آنها کاسبان تحریم بشمارد که اکنون از رفع تحریم ها ناراضی اند و منتقد به دولت و نهایتاً در نتیجه ی این تعریف ها ، نقدها و مخالفت ها را در قالب دعواهای سیاسی و نه از جنس امر به معروف و نهی از منکر و از روی خیرخواهی تفسیر کند و در نتیجه با مغرض شمردن منتقدان خود ، نقد آنها را زیر سؤال ببرد.

تعبیر "یک عده کم سواد که از جای خاص تغذیه می شوند" و یا تعبیر جدید ایشان در "شناسنامه ی حزبی خواستن" از منتقدان را در همین قالب می توان تفسیر کرد.

    "ما از همه می‌خواهیم که با شناسنامه حرف بزنند و بگویند از کجا هستند و وابسته به کدام جناح هستند و با نام جناح خود سخن بگویند نه با نام ملت ایران." *

اما در واقع چهره ی واقعیِ کسانی که جناب رئیس جمهور این کاریکاتور را از آنها می کشد ، چیست؟!

این جمع معدودِ بی سوادِ افراطی که تحت لوای یک حزب سیاسی خاص بوده و از منابع خاصی تغذیه می شوند ، چه کسانی هستند ؟!

اگر بخواهیم برای این جماعت شناسنامه ای ارائه دهیم و جناحی مشخص کنیم ، باید نام آنها را چه بگذاریم و در کدام دسته قرارشان دهیم ؟!

وقتی از روی واقع بینی و نه با عینک بدبینانه ی رئیس جمهور به صحنه می نگریم ، بدنه اصلی منتقدان دولت را جوانانی می یابیم که بیش از آنکه شبیه به کاریکاتور ساخته ی رئیس جمهور باشند ، در دایره تعریف رهبر انقلاب از «جناح فرهنگی مؤمن» و «جوانان انقلابی» می گنجند.

    "اساس این ایستادگی، این حرکت و در نهایت ان‌شاءالله پیروزی، بر حفظ فرهنگ اسلامی و انقلابی است و تقویت جناح فرهنگی مؤمن، تقویت این نهالهایی که روییده است در عرصه‌ی فرهنگ..."*

جوانانی که معدود نیستند اما اساساً معدود بودن یا نبودن برایشان مهم نیست و اصالت ندارد ، در حد خودشان هم ، سواد و از آن مهم تر توان فهم مسائل روز را دارند و از هیچ جایی هم تغذیه نمی شوند.

سیاسی هستند و از آن سر در می آورند اما اهل حزب و باند و باند بازی سیاسی نیستند.اصلاً از اساس فرهنگی هستند و اگر به سیاست هم وارد می شوند هدفشان انجام کار فرهنگی در دنیای سیاست است.

با این تعریف می توان نام «جوان انقلابی» را در شناسنامه ی این جماعت نگاشت و جناجی را هم برای شان تعریف کرد تا شاید جناب رئیس جمهور هم با آنها بهتر آشنا شود و حرفشان را بشنود.«جناح فرهنگی مؤمن»!

    "واقعاً باید قدر جوانان مؤمن و انقلابی را همه بدانند، همه؛ این جوانان مؤمن و انقلابی‌اند که روز خطر سینه سپر میکنند، هشت سال جنگ تحمیلی میروند توی میدان؛ اینها هستند. افرادی که نسبت به این جوانها با چشم بدبینی نگاه میکنند یا مردم را بدبین میکنند، خدمت نمیکنند به کشور؛ به استقلال کشور، به پیشرفت کشور، به انقلاب اسلامی خدمت نمیکنند. این جوانها را باید حفظ کرد، باید از اینها قدردانی کرد، امروز هم بحمدالله کم نیستند و زیادند. [نباید] با عناوین گوناگونی بخواهیم این جوانهای مؤمن را طَرد کنیم و منزوی کنیم؛ که البته منزوی هم نمیشوند؛ آن جوانهای مؤمنِ پرانگیزه، با این حرفها منزوی نمیشوند اینها؛ لکن خب، ما باید قدر اینها را بدانیم." *